Άγιος Ευστράτιος: Γυμνάσιο με Λ-Τ Αγίου Ευστρατίου

Λίγα λόγια για τον Άγιο Ευστράτιο

Το νησί του Αγίου Ευστρατίου βρίσκεται στο Βόρειο Αιγαίο, στη νότια εσχατιά του Θρακικού πελάγους και θεωρείται το νοτιότερο νησί των Θρακικών Σποράδων και συγκεκριμένα βρίσκεται νότια της Λήμνου. Είναι το πιο απομακρυσμένο νησί του Αρχιπελάγους από άλλα νησιά και από την ηπειρωτική Ελλάδα. Από τη Λέσβο απέχει περίπου σαράντα δύο (42) ναυτικά μίλια, από τη Λήμνο δεκαοκτώ (18), από τον Ακράθωνα σαράντα οκτώ (48) ενώ από τις βόρειες Σποράδες τριάντα δύο (32). Η γεωλογική σύσταση του νησιού είναι ηφαιστιογενής. Το έδαφός του είναι λοφώδες. Οι ψηλότερες κορυφές είναι το Σημάδι (298μ), ο Άγιος Αλέξης και ο Προφήτης Ηλίας. Ανάμεσα στους λόφους της δυτικής πλευράς σχηματίζονται μικρές κοιλάδες, που τελειώνουν σε γραφικές αμμουδερές ακρογιαλιές. Στη ΒΑ πλευρά του νησιού οι λόφοι διακόπτονται απότομα σε γκρεμούς, απόδειξη της αποκοπής του νησιού από το μεγαλύτερο τμήμα της ξηράς, και από κει και πέρα απλώνεται μέχρι τη θάλασσα επικλινής πεδινή ζώνη, μήκους ενός χιλιομέτρου, περισσότερο επικλινής και στενή στην περιοχή Αυλάκια και πιο πεδινή και πλατύτερη στην περιοχή Αλονίτσι.

Η χλωρίδα αποτελείται από πολλά και διαφορετικά είδη φυτών με έντονη την παρουσία από το αυτοφυές χόρτο (τριφύλλι), τα φρύγανα (αστοιβιές), τις λυγαριές και τα δένδρα της βελανιδιάς, στις πλαγιές των λόφων και στις κοιλάδες. Όσον αφορά την πανίδα, συναντώνται αγριοκούνελα, πέρδικες, διάφορα είδη πτηνών και ερπετών, καθώς και φώκιες στα σπήλαια των ακτών. Επίσης στο νησί αναπαράγεται, μεταναστεύει και επιστρέφει πάλι στον τόπο που γεννήθηκε το Γεράκι Μαυροπετρίτης.

Σημαντική συμβολή στην οικονομία του νησιού αποτελεί η ενασχόληση με την κτηνοτροφία, την αλιεία, και τον τουρισμό.

Για να αντιληφθούμε την τεράστια σημασία της γεωγραφικής θέσης του νησιού θα πρέπει να επισημάνουμε ότι βρίσκεται στο μέσο του Ανατολικού Αιγαίου και να ανατρέξουμε στους αρχαίους-κλασσικούς χρόνους. Στη νότια πλευρά του Αγίου Μηνά κατά τους αρχαίους χρόνους ήταν ο οικισμός των Αθηναίων μετοίκων και η θάλασσα έφθανε μέχρι εκεί. Την εποχή εκείνη ο Άη Στράτης ήταν ευλίμενο νησί. Στις δύο κοιλάδες Παραδείση και Τενεδιώτη μπορούμε να φανταστούμε αραγμένες τριήρεις, μυκηναϊκά και αργότερα μακεδονικά πλοία και ρωμαϊκές γαλέρες κα βυζαντινά πλοία που κυριαρχούσαν στο Αιγαίο.

Αλλά και μετά την εγκατάλειψη και ερήμωση του νησιού για πολλούς αιώνες άραζαν πλοία πειρατών. Και αυτό συνέβαινε εξαιτίας της στρατηγικής θέσης του Άη Στράτη. Βρίσκεται στον εμπορικό δρόμο προς τις αποικίες της Θράκης και κυρίως προς της παρευξείνιες αποικίες που αποτελούσαν το σιτοβολώνα της εποχής που τροφοδοτούσε την αρχαία Ελλάδα στους διαρκείς εσωτερικούς πολέμους.

Επίσης ο Άγιος Ευστράτιος αποτελούσε έναν σημαντικό σταθμό μετά τη Σκύρο και τις Σποράδες για τα πλοία που κινούνταν με πανιά από το νότιο Αιγαίο. Ευλίμενος λοιπόν με άφθονο πόσιμο-καθαρό νερό, ξυλεία και ο επόμενος σταθμός το λιμάνι της Πολιόχνης και από εκεί με ευνοϊκό καιρό μπορούσαν να περάσουν τα στενά με πορεία προς τον Εύξεινο Πόντο για εμπόριο σιτηρών και μεταλλευμάτων και επικοινωνία με τις άλλες ελληνικές αποικίες.

Στους κλασσικούς χρόνους κατοικήθηκε μόνιμα από Αθηναίους μετοίκους όπως η γειτονική Λήμνος. Στην περίοδο αυτή έχουμε μαρτυρίες και ευρήματα ως προς την καλλιέργεια της αμπέλου και της ελιάς. Κατά τους Μακεδονικούς χρόνους καταλείφθηκε από τον Φίλιππο το Β΄ και κατόπιν πέρασε στους Πέρσες, τους Βυζαντινούς και τους Οθωμανούς και Γενοβέζους. Ερημώθηκε πολλές φορές λόγω της έντονης πειρατείας. Από την επιγραφή στην εξώπορτα του ναού των Πέντε Μαρτύρων πληροφορούμαστε ότι το 1540 οικήσθη η παρούσα νήσος. Απελευθερώθηκε από τον Οθωμανικό ζυγό στις 18 Οκτωβρίου 1912 από τον ελληνικό στόλο υπό τον ναύαρχο Κουντουριώτη.

 

Μια βόλτα στο νησί μας.